سایه مرگبار اعتیاد بر بلوچستان؛ آیا حکومت پشت پرده مواد مخدر است؟
در خیابان‌های خاکی شهرها و روستاهای بلوچستان، چهره‌های تکیده و چشمان بی‌فروغ جوانانی که قربانی اعتیاد شده‌اند، هر روز بیشتر از قبل دیده می‌شوند. این کابوس تاریک، که همچون طاعونی مرگبار بر مردم بلوچ سایه انداخته، حالا به یکی از بزرگ‌ترین بحران‌های اجتماعی این منطقه تبدیل شده است. اما چرا اعتیاد در بلوچستان این‌چنین افسارگسیخته در حال گسترش است؟ چه کسانی پشت پرده این فاجعه هستند؟
مواد مخدر؛ ابزاری برای سرکوب مردم بلوچ؟
بسیاری از مردم بلوچ بر این باورند که گسترش مواد مخدر در منطقه نه تصادفی است و نه حاصل ضعف کنترل نیروهای امنیتی، بلکه بخشی از یک برنامه سیستماتیک برای تضعیف جامعه بلوچ است. بر اساس شواهد و گفته‌های مردم محلی، فروشندگان اصلی مواد مخدر در بلوچستان تحت حمایت مستقیم یا غیرمستقیم نیروهای امنیتی و نظامی قرار دارند. آن‌ها به‌راحتی در شهرها و روستاها فعالیت می‌کنند، در حالی که کوچک‌ترین تحرکات مخالفان حکومت با شدیدترین سرکوب‌ها روبه‌رو می‌شود.
یک جوان بلوچ که به دلایل امنیتی نمی‌خواهد نامش فاش شود، می‌گوید:
“همه می‌دانند چه کسانی مواد می‌فروشند، اما هیچ اقدامی علیه آن‌ها صورت نمی‌گیرد. در عوض، اگر یک جوان بلوچ برای حقوقش اعتراض کند، در عرض چند ساعت بازداشت می‌شود.”
نیروهای غیربومی؛ چرا بلوچستان را کنترل می‌کنند؟
یکی از نکات مهمی که مردم محلی به آن اشاره می‌کنند، حضور گسترده نیروهای نظامی و امنیتی غیربومی در بلوچستان است. بسیاری از آن‌ها نه تنها تعلقی به مردم این منطقه ندارند، بلکه با نگاهی تحقیرآمیز به مردم بلوچ می‌نگرند و آن‌ها را شهروندان درجه‌دو محسوب می‌کنند.
یک معلم بلوچ از یک شهر مرزی در این رابطه می‌گوید:
“آن‌ها نه‌تنها دلسوز مردم نیستند، بلکه عمداً شرایط را برای مردم سخت‌تر می‌کنند. در حالی که اعتیاد در حال بلعیدن نسل جوان ماست، نیروهای امنیتی به جای مقابله با قاچاقچیان، راه را برای آن‌ها باز گذاشته‌اند.”
آیا ستاد مبارزه با مواد مخدر واقعاً برای مبارزه آمده است؟
با وجود اینکه حکومت مدعی مبارزه با مواد مخدر است و ستادهای مختلفی برای این منظور ایجاد کرده، اما مردم می‌پرسند: اگر این نهادها واقعاً در حال مبارزه هستند، پس چرا وضعیت روزبه‌روز بدتر می‌شود؟
یکی از فعالان اجتماعی بلوچ در این باره می‌گوید:
“اگر ستاد مبارزه با مواد مخدر واقعاً دنبال ریشه‌کنی اعتیاد بود، چرا قاچاقچیان اصلی در امان هستند و فقط معتادان و افراد فقیر قربانی می‌شوند؟ چرا وقتی یک جوان بلوچ فقط یک جمله انتقادی می‌گوید، سریعاً بازداشت می‌شود اما فروشندگان مواد آزادانه فعالیت می‌کنند؟”
نتیجه‌گیری: نسل‌کشی خاموش از طریق اعتیاد؟
با کنار هم گذاشتن این واقعیت‌ها، بسیاری از مردم بلوچ معتقدند که حکومت مرکزی نه‌تنها به دنبال حل این بحران نیست، بلکه خود عامدانه در حال تسهیل گسترش مواد مخدر در بلوچستان است. هدف چیست؟ تضعیف روحیه جوانان، نابود کردن آینده منطقه و جلوگیری از هرگونه اعتراض و مقاومت.
اما مردم بلوچ ثابت کرده‌اند که در برابر ظلم و استبداد تسلیم نمی‌شوند. بسیاری از فعالان محلی در تلاش‌اند تا آگاهی‌بخشی کنند، جوانان را از این دام مرگبار نجات دهند و جلوی این سیاست‌های مخرب را بگیرند. آیا زمان آن نرسیده است که صدای مردم بلوچ در جهان شنیده شود؟
این گزارش را به اشتراک بگذارید تا پرده از این جنایت خاموش برداشته شود!
جاوید بلوچ